Τρίτη 30 Απριλίου 2024

Suzanne (Leonard Cohen)


Suzanne takes you down to her place near the river
You can hear the boats go by
You can spend the night beside her
And you know that she's half crazy
But that's why you want to be there
And she feeds you tea and oranges
That come all the way from China
And just when you mean to tell her
That you have no love to give her
Then she gets you on her wavelength
And she lets the river answer
That you've always been her lover
And you want to travel with her
And you want to travel blind
And you know that she will trust you
For you've touched her perfect body with your mind

And Jesus was a sailor
When he walked upon the water
And he spent a long time watching
From his lonely wooden tower
And when he knew for certain
Only drowning men could see him
He said "All men will be sailors then
Until the sea shall free them"
But he himself was broken
Long before the sky would open
Forsaken, almost human
He sank beneath your wisdom like a stone
And you want to travel with him
And you want to travel blind
And you think maybe you'll trust him
For he's touched your perfect body with his mind

Now Suzanne takes your hand
And she leads you to the river
She is wearing rags and feathers
From Salvation Army counters
And the sun pours down like honey
On Our Lady of the Harbour
And she shows you where to look
Among the garbage and the flowers
There are heroes in the seaweed
There are children in the morning
They are leaning out for love
And they will lean that way forever
While Suzanne holds the mirror
And you want to travel with her
And you want to travel blind
And you know you can trust her
For she's touched your perfect body with her mind


Δευτέρα 29 Απριλίου 2024

ΕΓΩ ΘΑ ΣΟΥ ΜΑΘΩ... - σελ. 18 (γιώργος δομιανός)


δεν θέλησα
πολλά πολλά

να υπάρχει
πάντοτε
μια θάλασσα
για ξεκίνημα

να γεωγραφώ
το σώμα σου

και να 'ρχεται η άνοιξη
στην ώρα της

πλήρης θα 'μουν


Κυριακή 28 Απριλίου 2024

Ποσά αντιστρόφως... - 7 (Μαρία Φουτζιτζή)


Έβαλα μάρτη κάπου στα μέσα του μήνα.
Μην με κάψει ο ήλιος.
Βρέχει συνέχεια.

Ερωτεύθηκα ανθρώπους μη διαθέσιμους
είδα ταινίες και διάβασα βιβλία για πράγματα αδιάφορα
ήπια άπειρους μονούς καφέδες το πρωί
και κοιμήθηκα χωρίς καθόλου μαξιλάρι.

Σχεδόν έκανα μια πραγματικότητα
σχεδόν
κράτησα μια πραγματικότητα σα μωρό μέχρι που έκλαψε
σχεδόν
ήταν τόσο ελαστική που το επόμενο πρωί είχε τεντωθεί μέχρι το παράθυρο
το είχε ανοίξει
κι είχε πηδήξει στον ακάλυπτο.

Ίσως θα πρεπε να χα βάλει απ΄την αρχή.



Σάββατο 27 Απριλίου 2024

"Ζήσαμε με τόση ένταση..." (Παύλος Σιδηρόπουλος)


Ζήσαμε με τόση ένταση
την ώρα που αλλάζανε μορφές τα αγάλματα
και μείναμε σ' ένα άδειο μουσείο
τις κρύες νύχτες του χειμώνα.
Προσπαθώντας να ζεστάνουμε την ατμόσφαιρα
προσποιηθήκαμε για λίγο τους θεούς
τον έρωτα μας βορά στις φαντασιώσεις μας πετάξαμε
και καταλήξαμε στο θάλαμο αναμονής
να σκαλίζουμε την υπογραφή μας
πάνω στους ξύλινους πάγκους.


Πέμπτη 25 Απριλίου 2024

Ημερολόγια μελισσιού - σελ. 21 (Δήμητρα Αγγέλου)

 
κοιμόμουν μες στην ταχύτητα των μαλλιών του
καθώς αυτά μάκραιναν
ένιωθα ζεστά μες στη βιασύνη τους
όταν άνοιξε τα μάτια
γύρισαν στο μηδέν οι διακόπτες της ηλικίας μας
δεν μας βρίσκαμε πουθενά
είχαμε ένα κουρασμένο, νεογέννητο βλέμμα
που αντικρίζεις συνήθως σε πράγματα


Τετάρτη 24 Απριλίου 2024

ΤΡΥΦΕΡΟΥΛΗΣ ΝΕΚΡΟΤΟΜΟΣ - σελ. 51 (γιώργος δομιανός)


σαν εκείνα
τα μεταμεσονύκτια
μαυρόασπρα
αμερικάνικα φιλμ
που μόλις μπουν διαφημίσεις
αλλάζεις το κανάλι
και τα ξεχνάς

σαν αυτά τα φιλμ
ένοιωθε
όταν δεν τον έπαιρνε
τηλέφωνο


Τρίτη 23 Απριλίου 2024

Ποσά αντιστρόφως... - 11 (Μαρία Φουτζιτζή)


Σου αρέσουν τα μήλα
ερώτηση
φοράς ποτέ διαφορετικές κάλτσες
ερώτηση
πότε μέθυσες τελευταία φορά
ερώτηση
καπνίζεις πολύ
κατάφαση
πίστεψες ποτέ ότι πραγματικά θα πήγαινες στο Χόγκουαρτς
άρνηση
έχεις κοπέλα
ερώτηση
το αγαπημένο σου χρώμα είναι το μπλε
κατάφαση
μια συλλογή από οτιδήποτε είναι άχρηστη
ερώτηση
πόσα άχρηστα πράγματα κρατάς με την ελπίδα της μελλοντικής τους χρησιμότητας
κατάφαση
πόση χρησιμότητα μπορεί να υπάρχει σε έναν τελειωμένο αναπτήρα
άρνηση

είμαστε τόσο καλοί όσο τα σημεία στίξης που βάζουμε
το θαυμαστικό δηλώνει μια κάποια ποσότητα θαυμασμού
από το υποκείμενο προς το αντικείμενο ας πούμε
προτιμώ ξεκάθαρα την απουσία τους
αν και μερικές φορές κρίνονται απαραίτητα για τη σωστή μας επικοινωνία
τις περισσότερες φορές που δεν γίνομαι κατανοητή
φταίει που δεν έβαλα αποσιωπητικά

ερώτηση


Δευτέρα 22 Απριλίου 2024

ΑΝΑΛΥΤΩΝ ΚΑΥΣΗ (Αθανάσιος Αλεξανδρίδης)


Είμαστε τελικά           Εμείς
Οριστικά χαμένοι
Φορτωμένοι τις ψυχές σας
Ενδεδυμένοι τις ζωές σας
Βαθιά χαλασμένοι

                                        Εμείς

Οι κοσμημένοι από τον έρωτα
Οι χαϊδεμένοι από τον θάνατο
Οι μες στα ψ' αίματα ωραίοι

                                        Εμείς

Για μάς, για σάς και για το νόημα

                                        Τελειωμένοι


Κυριακή 21 Απριλίου 2024

"Κουράστηκα..." (Παύλος Σιδηρόπουλος)

 
Κουράστηκα
κουράστηκα, να σκάβω
να ψάχνω, για να βρω
τ' άλλο μισό κομμάτι
Αυτή τη νύχτα, που οι αστοί
κοιμούνται, στα κρεββάτια
Αυτές τις νύχτες, που οι αστοί
κοιμούνται, μεσ' στους δρόμους
Αυτά τα χρόνια, που οι αστοί
κοιμούνται, στα όνειρα τους
Αυτή, αυτήν εδώ τη νύχτα
της σιωπής
του ύπνου
της μαυρίλας
εγώ θα φύγω.


Παρασκευή 19 Απριλίου 2024

Ημερολόγια μελισσιού - σελ. 15 (Δήμητρα Αγγέλου)


η μοναξιά σου είναι μια χλωμή γυναίκα 
έχει  το χρώμα της παλάμης σου
θέλω να περιπλανηθώ σε κήπους και δίπλα στη θάλασσα
με τη μοναξιά σου
θέλω να τη φέρω στο δωμάτιο μου και να την ζεστάνω
με ένα ποτήρι κρασί
όλα αυτά για τη μοναξιά σου
εσένα θέλω να σε ξεχάσω



Πέμπτη 18 Απριλίου 2024

ΧΤΑΠΟΔΙ (Βίκυ Φιλιππίδου)


Στην άκρη της νύχτας
Υπάρχει μια θαλάσσια σπηλιά·
Εκεί κρυφά απ' όλους κολυμπώ
Με τους υπέροχους νεκρούς μου.
Για να τους αγαπήσω απ' την αρχή
Δανείζομαι τις τρεις καρδιές του χταποδιού·
Για να τους εννοήσω
Τους δυο του εγκεφάλους.
Τα πλοκάμια μου τώρα
Φτάνουν σε απύθμενα βάθη του χρόνου·
Ανακατεύουν άμμο, αχινούς,
Ασπρόμαυρες φωτογραφίες
Και μεταλλικά κουτάκια
Με κουμπάκια και δαχτυλήθρες·
Η πελώρια μνήμη μου
Χύνεται με φόρα
Έξω από τον ωκεανό·
Και μετά σιωπή.
Έτσι είναι να πλέεις αθόρυβα
Χιλιάδες πόδια κάτω από την επιφάνεια του κόσμου
Μαζί με τα πιο αλλόκοτα πλάσματα.
Πολλά να αισθάνεσαι
Και πολύ να πονάς.
Αχάραγα μες στη σπηλιά η ποίηση
Σε περιμένει
Να σου παραδώσει τα κλειδιά.