Άρνηση (Γιώργος Σεφέρης)

Στο περιγιάλι το κρυφό
κι άσπρο σαν περιστέρι
διψάσαμε το μεσημέρι·
μα το νερό γλυφό.

Πάνω στην άμμο την ξανθή
γράψαμε τ’ όνομά της·
ωραία που φύσηξεν ο μπάτης
και σβήστηκε η γραφή.

Mε τί καρδιά, με τί πνοή,
τί πόθους και τί πάθος
πήραμε τη ζωή μας· λάθος!
κι αλλάξαμε ζωή.

Φόβος (Νίκος Παππάς)

Φοβόμαστε τη νύχτα μη μας σκεπάσει με το χρώμα της
φοβόμαστε την αυγή
μην ξημερώσει πιό πικρή, πιό απαρηγόρητη.
Δεν αφίνουν οι άνθρωποι να μπεί λίγος ήλιος
στα δωμάτια που κοιμόμαστε,
δεν αφίνουν οι άνθρωποι να κοιμηθούμε σένα λόφο
ξεσκέπαστοι, φορώντας για ρούχο τον Απρίλιο,
η ειρήνη είναι λευκή
οι άνθρωποι είναι άσπροι, είναι και μαύροι
καθώς οι μακρυνοί τους πρόγονοι
πήραν λίγο περισσότερο ήλιο από τους δικούς μας.
Φοβόμαστε την πολιτεία, μα και τη μοναξιά
φοβόμαστε το χέρι του φίλου μας
τη μουσική που πέφτει σαν φωτιά στην ψυχή μας,
φοβόμαστε τον ψίθυρο,
τον ξένο, τον διπλανό
όλα τα φοβόμαστε, όλα!
Κι' απ' όσα φοβόμαστε ναρθούν
ο θάνατος είναι το πιό ελαφρώτερο...

Spleen - VII (Κώστας Ουράνης)

Μοιάζει η ζωή μου ολάκερη μια νύχτα βροχερή
που αργοπερνάει και χάνεται βουβή σα λιτανεία
κ' είμαι σαν κάποιος που μπροστά στο τζάκι του σκυφτός
τη χόβολη σκαλίζοντας τις σκέψεις του αναδεύει.

Απ' την ψυχή μου, που άπαυτα χτυπάν της στεναχώριας
τα κύματα, όνειρα θαμπά περνάν, σαν τις σκιές
όπου στων βάλτων τα νερά το δείλι ζωγραφίζει,
και χάνονται, σα γερανιών κοπάδια που ο χειμώνας
τα βρίσκει, μέσα σ' ωκεανό φουρτούνες που τον δέρνουν,
πηγαίνοντας σε μακυνές χώρες που ο ήλιος λάμπει.

Και σα χαθούν ολότελα μου πνίγει την ανάσα
η αγωνία η μυστική κ' η δυνατή, που νοιώθει
ξεπροβοδάρης που άφησαν πριν μια στιγμή οι δικοί του,
πηγαίνοντας σε μακρυνό, πολύκαιρο ταξίδι...

Κ' έτσι γιομίζει το κενό που στην ψυχή μου κλείνω
με δάκρυα για τον πεθαμό πραγμάτων που δε ζήσαν
κ' είναι η ζωή μου ολάκερη μια νύχτα βροχερή
που αργοπερνάει μονότονα, βουβά σα λιτανεία.

Το τετράδιο της Αλκυόνης - επιλογές από Δεκέμβριο (Αλκυόνη Παπαδάκη)

2/12
Επαναστάτης πάει να πει, να το παλεύεις.
Δεν είναι απαραίτητο πάντα να το κερδίζεις. Κατάλαβες;

8/12
Αυτοί που αρπάζουν, δε χορταίνουν.
Καλπάζουν στην ψυχή του άλλου, καίνε και ρημάζουν.
Όσο τους ταΐζεις, τόσο πεινούν.
Όσο τους ποτίζεις, τόσο διψούν. Δεν έχουν σταματημό.

19/12
Γιατί φοβάσαι τόσο το Χειμώνα;
Αφού σου χάρισα ένα ρούχο να σκεπάσεις την ψυχή σου.
Ένα παραμύθι να νανουρίζεσαι κι ένα χαμόγελο για να
ονειρεύεσαι την Άνοιξη...

23/12
Αρνήθηκα τη σίγουρη ζέστα των θερμοκηπίων,
αρνήθηκα την πολυτέλεια των ενυδρείων, πιο πολύ,
γιατί σιχαίνομαι την πλήξη τους.

30/12
Κάρβουνα αναμμένα οι πόθοι σου.
Περπατάς πάνω στο χιόνι, κι ανάβουν
γύρω σου μικρές πυρκαγιές.

(I) Get Lost (Eric Clapton)

I'm sorry.
Why should I say I'm sorry?
If I hurt you,
You know you've hurt me too.

But you get lost inside your tears,
And there is nothing I can do,
'Cause I get lost inside my fear
That I am nothing without you.

You're angry.
Why shouldn't you be angry?
With what we've been through,
Well I get angry too.

But you get lost inside your tears,
And there is nothing I can do,
'Cause I get lost inside my fear
That I am nothing without you.

'Cause I am nothing without you.

Why should we have taken so long
To be looking inside of our mind?
Everything we tried went wrong.
Are we worried 'bout what we might find?

I'm sorry,
But can I say I'm sorry?
If I hurt you,
You know it hurts me too.

But you get lost inside your tears,
And there is nothing I can do,
'Cause I get lost inside my fear
That I am nothing without you.

And you get lost inside your tears,
And there is nothing we can do,
'Cause I get lost inside my fear
That I am nothing without you.

'Cause I am nothing without you.
And I am nothing without you.
'Cause I am nothing without you.
'Cause I am nothing without you.

be kind (Charles Bukowski)

we are always asked
to understand the other person's
viewpoint
no matter how
out-dated
foolish or
obnoxious.

one is asked
to view
their total error
their life-waste
with
kindliness,
especially if they are
aged.

but age is the total of
our doing.
they have aged
badly
because they have
lived
out of focus,
they have refused to
see.

not their fault?

whose fault?
mine?

I am asked to hide
my viewpoint
from them
for fear of their
fear.

age is no crime

but the shame
of a deliberately
wasted
life

among so many
deliberately
wasted
lives

is.