Το τετράδιο της Αλκυόνης - επιλογές από Νοέμβριο (Αλκυόνη Παπαδάκη)

1/11
Τις νύχτες που ξαγρυπνούσα, περιμένοντας να 'ρθεις...
Τότε έμαθα να μετράω τις ρυτίδες,
στο πρόσωπο της ερημιάς.

9/11
Σ'έσπρωξε; Σ'έριξε κάτω και σε τσαλαπάτησε;
Έβγαλε σουγιά και σε χάραξε; Ε!
Αφού μετά σου είπε σόρυ, ο άνθρωπος!

10/11
Άλλαξες τη ζωή σου μου ανακοίνωσες! Και χαιρόσουνα.
Όμως εγώ το 'βλεπα καθαρά.
Στην ουσία, κελί είχες αλλάξει.

17/11
Δυστυχώς, δεν εμπιστεύομαι τη σιγουριά σου.
Τις σταθερές κινήσεις σου.
Το χαμόγελο, στο νηφάλιο πρόσωπο σου.

20/11
Γιατί δε φωνάζω βοήθεια;
Το χειρότερο ξέρεις ποιο είναι όταν ζητάς βοήθεια;
Να πλακώσουν οι σωτήρες...

Απ’ τες Eννιά ― (Κωνσταντίνος Π. Καβάφης)

Δώδεκα και μισή. Γρήγορα πέρασεν η ώρα
απ’ τες εννιά που άναψα την λάμπα,
και κάθισα εδώ. Κάθουμουν χωρίς να διαβάζω,
και χωρίς να μιλώ. Με ποιόνα να μιλήσω
κατάμονος μέσα στο σπίτι αυτό.

Το είδωλον του νέου σώματός μου,
απ’ τες εννιά που άναψα την λάμπα,
ήλθε και με ηύρε και με θύμισε
κλειστές κάμαρες αρωματισμένες,
και περασμένην ηδονή— τι τολμηρή ηδονή!
Κ’ επίσης μ’ έφερε στα μάτια εμπρός,
δρόμους που τώρα έγιναν αγνώριστοι,
κέντρα γεμάτα κίνησι που τέλεψαν,
και θέατρα και καφενεία που ήσαν μια φορά.

Το είδωλον του νέου σώματός μου
ήλθε και μ’ έφερε και τα λυπητερά·
πένθη της οικογένειας, χωρισμοί,
αισθήματα δικών μου, αισθήματα
των πεθαμένων τόσο λίγο εκτιμηθέντα.

Δώδεκα και μισή. Πώς πέρασεν η ώρα.
Δώδεκα και μισή. Πώς πέρασαν τα χρόνια.