AGAPITOS LINES (Περικλής Κοροβέσης)

Είχες χαθεί από μέρες. Ούτε ένα μήνυμα στον τηλεφωνητή ούτε κάποιο σημείωμα κάτω από την πόρτα. Κατέβηκα στο λιμάνι και έψαχνα για την άγονη γραμμή. AGAPITOS LINES, με τις βρόμικες τουαλέτες και τα χυδαία φαγητά. Περίμενα πως κάπου εδώ θα σε έβρισκα. Ανέβαινα και κατέβαινα σκάλες. Γύριζα στα σαλόνια και τις κουπαστές. Τίποτα. Και φτάναμε στα λιμάνια μέσα στη νύχτα. Χάζευα τα φώτα. Ξαναφεύγαμε. Και σε ξανάψαχνα. Μου πήρε πολύ καιρό να καταλάβω. Δεν ταξίδευα. Βούλιαζα.

DUTY FREE (Περικλής Κοροβέσης)

Τράνζιτ Βαρσοβίας. Κάθομαι σε μια γωνιά και διαβάζω την εφημερίδα μου. Ξαφνικά ελληνικές φωνές κραυγάζουν από το διπλανό κατάστημα των DUTY FREE. Ξέρουν όλες τις επώνυμες μάρκες, τις κρέμες, τα καλλυντικά. Συγκρίνουν τις τιμές. Το επώνυμο προϊόν κάνει και σένα τον ανώνυμο επώνυμο. Καταναλώνοντας αγοράζουν προσωπικότητα. Εισβάλλουν με τις τσάντες τους στο καφενείο που κάθομαι και με αλαλαγμούς χαράς λένε τι αγόρασαν και το δείχνουν περήφανα. Διπλώνω την εφημερίδα μου και την βάζω στην τσάντα. Δεν θέλω να φανεί πως είμαι Έλληνας.

Στίχοι στον άνεμο (Περικλής Κοροβέσης)

Θέλω να μοιραστώ μια κουβέντα. Και η φωνή μου γίνεται ηχώ και γυρίζει σε μένα. Μου θυμίζει πράγματα που θέλω να ξεχάσω. Βρίσκω καταφύγιο στη σιωπή. Μάταιες προσπάθειες. Η ηχώ επιμένει χειρότερα.
Και αν πω "σ'αγαπώ", η φωνή μου θα σβήσει στη δικιά σου σιωπή. Ξεχασμένος σκοπός, από μνήμη παλιά, που μου λέει κρυφά "όλα πια περασμένα".
Θα μείνεις πάντα αινιγματική και απρόσιτη. Δεν ξέρω αν ήσουν ένα όμορφο κακό ή ένα άσχημο καλό στη ζωή μου. Περίμενα μια λέξη. Δεν ξέρω ποια. Αλλά αν την άκουγα, ίσως να άλλαζα. Ήμουν και δεν υπήρχα. Υπήρχα αλλά δεν ήμουν. Περίμενα μια λέξη για να ενσαρκωθώ.
Χώρος επιθυμίας, χώρος ανυπαρξίας. Υπήρξα στη φωνή σου. Είχα όνομα.
Θα γράψω πάλι δυο γραμμές, σαν έκκληση ή προσευχή. Γιατί η σιωπή, βαθύ σκοτάδι, πάλι με πνίγει.
Η αγάπη μπορεί να φύγει, όπως η ζωή. "Ερωτευμένος" είναι το άλλο όνομα του μελλοθάνατου. Για αυτό ερωτεύονται μόνο οι γενναίοι.
Αυτά που βρέθηκαν, αυτά που χάθηκαν, τυχαία μέρη. Και στο λιβάδι η γη με αγκάλιασε, βαθιά με αγάπησε κι εκεί με κράτησε. Με ήθελε πίσω για να εύρω χώρα, να έμπω μέσα της και να κρυφτώ.