Εκείνος έκλαιγε στο Γραφείο του
να μη τον βλέπει εκείνη,
εκείνη έβγαζε λυγμούς κι έβρεχε το κρεβάτι
όταν ο άλλος έλειπε απ' το σπίτι.
Τόξεραν πως κ' οι δυο κλαίν
τόξεραν πως την ίδια ώρα
ξαλάφρωναν τα στήθια τους
απ' τα μαύρα πουλιά που τους ραμφίζαν,
όμως δεν είπαν τίποτα ποτέ,
δεν είπαν για να μη λυπήσει ο ένας τον άλλον
να μην αρχίσουν κάποτε κι οι δυο μαζί να κλάψουν
για να μη σταματήσουν πια ποτέ...
