Πριν σε γνωρίσω τίποτα δεν ήταν
δικό μου: όλο βωλόδερνα στους δρόμους:
τίποτα αξία κι όνομα δεν είχε:
έλπιζε ο κόσμος μόνο στον αέρα.
Είχα γνωρίσει σταχτερά σαλόνια,
τούνελ κατοικημένα απ'το φεγγάρι,
στέγαστρα άπονα που αποχαιρετιόνταν,
ερωτήσεις που επέμεναν στην άμμο.
Βουβά ήταν όλα, πεθαμένα κι άδεια,
πεσμένα, ξεπεσμένα κι αφημένα,
ήταν αναλλοτρίωτα όλα ξένα,
όλα ήταν κανενός κι όλα των άλλων,
ώσπου η φτώχεια σου κι ώσπου η ομορφιά σου
γέμισαν το φθινόπωρο με δώρα.
μετάφραση-Ηλίας Ματθαίου
and i never drank alcohol and i never got high
it was the end of a hundred years that took me by surprise
what i thought to be dangerous, on the verge of a smile
turning out to be nothing more than hiss and overdrive
and there is nothing or noone more powerful
and the light that shines upon you says the same
when i wake up i’m doing a somersault
for the ones who never dared to speak my name
i am shy and mysterious when i say my goodbyes
when i part with the ones i’ve come to love throughout my life
when the times are miracelous, when i stop to think twice
when i sleep in the bushes next to where the treasure lies
with a devil in the words that you speak to me
when there’s nothing left and we are at the end
in the heavens you laugh at me secretly
where it echoes over and over again
and there is nothing or noone more powerful
and the light that shines upon you says the same
when i wake up i’m doing a somersault
for the ones who never dared to speak my name
