Τράνζιτ Βαρσοβίας. Κάθομαι σε μια γωνιά και διαβάζω την εφημερίδα μου. Ξαφνικά ελληνικές φωνές κραυγάζουν από το διπλανό κατάστημα των DUTY FREE. Ξέρουν όλες τις επώνυμες μάρκες, τις κρέμες, τα καλλυντικά. Συγκρίνουν τις τιμές. Το επώνυμο προϊόν κάνει και σένα τον ανώνυμο επώνυμο. Καταναλώνοντας αγοράζουν προσωπικότητα. Εισβάλλουν με τις τσάντες τους στο καφενείο που κάθομαι και με αλαλαγμούς χαράς λένε τι αγόρασαν και το δείχνουν περήφανα. Διπλώνω την εφημερίδα μου και την βάζω στην τσάντα. Δεν θέλω να φανεί πως είμαι Έλληνας.
λόγια που χαράξαμε στα θρανία και μουτζουρώσαμε στα μυαλά μας. σπόροι που πέσανε μέσα μας και φυτρώσανε τραγούδια με ρίζες γερές (χαρισμένα σε όσους ανοίξαν λίγο την καρδιά τους)...
Παρασκευή 30 Ιανουαρίου 2015
DUTY FREE (Περικλής Κοροβέσης)
Τράνζιτ Βαρσοβίας. Κάθομαι σε μια γωνιά και διαβάζω την εφημερίδα μου. Ξαφνικά ελληνικές φωνές κραυγάζουν από το διπλανό κατάστημα των DUTY FREE. Ξέρουν όλες τις επώνυμες μάρκες, τις κρέμες, τα καλλυντικά. Συγκρίνουν τις τιμές. Το επώνυμο προϊόν κάνει και σένα τον ανώνυμο επώνυμο. Καταναλώνοντας αγοράζουν προσωπικότητα. Εισβάλλουν με τις τσάντες τους στο καφενείο που κάθομαι και με αλαλαγμούς χαράς λένε τι αγόρασαν και το δείχνουν περήφανα. Διπλώνω την εφημερίδα μου και την βάζω στην τσάντα. Δεν θέλω να φανεί πως είμαι Έλληνας.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου