Θέλω να μοιραστώ μια κουβέντα. Και η φωνή μου γίνεται ηχώ και γυρίζει σε μένα. Μου θυμίζει πράγματα που θέλω να ξεχάσω. Βρίσκω καταφύγιο στη σιωπή. Μάταιες προσπάθειες. Η ηχώ επιμένει χειρότερα.
Και αν πω "σ'αγαπώ", η φωνή μου θα σβήσει στη δικιά σου σιωπή. Ξεχασμένος σκοπός, από μνήμη παλιά, που μου λέει κρυφά "όλα πια περασμένα".
Θα μείνεις πάντα αινιγματική και απρόσιτη. Δεν ξέρω αν ήσουν ένα όμορφο κακό ή ένα άσχημο καλό στη ζωή μου. Περίμενα μια λέξη. Δεν ξέρω ποια. Αλλά αν την άκουγα, ίσως να άλλαζα. Ήμουν και δεν υπήρχα. Υπήρχα αλλά δεν ήμουν. Περίμενα μια λέξη για να ενσαρκωθώ.
Χώρος επιθυμίας, χώρος ανυπαρξίας. Υπήρξα στη φωνή σου. Είχα όνομα.
Θα γράψω πάλι δυο γραμμές, σαν έκκληση ή προσευχή. Γιατί η σιωπή, βαθύ σκοτάδι, πάλι με πνίγει.
Η αγάπη μπορεί να φύγει, όπως η ζωή. "Ερωτευμένος" είναι το άλλο όνομα του μελλοθάνατου. Για αυτό ερωτεύονται μόνο οι γενναίοι.
Αυτά που βρέθηκαν, αυτά που χάθηκαν, τυχαία μέρη. Και στο λιβάδι η γη με αγκάλιασε, βαθιά με αγάπησε κι εκεί με κράτησε. Με ήθελε πίσω για να εύρω χώρα, να έμπω μέσα της και να κρυφτώ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου