ΠΟΛΙΣ (Ελένη Ν. Γαλάνη)

Απόδημος στο δωμάτιο

Εγκαταλείπομαι στην κιρκαδική θλίψη των δρόμων

Άδειασαν, γέμισαν, τόσες φορές

Συνόδεψαν τα χρώματα

Τα παρέδωσαν στις σκιές

Στο φτηνό ξόδι και αυτής της ημέρας

Ώσπου η νύχτα εγκαταστάθηκε

Σκοτάδι οριστικά

Στις πόλεις των Υπερβόρειων

Στάσεις πεντάλεπτες με τη μηχανή

Σε άδεια καφέ της εθνικής

Τόποι στο κέντρο του τίποτα

Καταλύμματα τρίτης κατηγορίας

Και η θέα του κόσμου από το παράθυρο

Ίδια

Διαφορετική

Και ο ασύνορος δρόμος

Μακρύς

Αδιέξοδος

Κι εγώ που αγάπησα τις αμμόχωστες νύχτες των πόλων

Χώρεσα θάλασσες στα κάδρα των παραθύρων

Ζωγράφισα το σχήμα του κόσμου

Τετράγωνο

-όπως η θέα στον δρόμο από τα παράθυρα-

Τρίγωνο

-όπως οι τεμνόμενες ευθείες του ταξιδιού-

στον ορίζοντα

με το ακρόπρωρο σώμα σου στην ακμή της φυγής

Στο κέντρο των όλων

Το σώμα σου

Το σχήμα του κόσμου

Τραπέζιο

Το σχήμα του κόσμου

Ισοσκελές

Το σώμα σου

Στα άσπρα σεντόνια

Οι νύχτες του έρωτα όλες

Λευκές

Στα πόδια σου