θυμάμαι μόνο εκείνη τη νύχτα
δίπλα από το ανοιχτό παράθυρο
εμείς ξαπλωμένοι στο κρεβάτι
πιο αγαπημένοι θα πεθαίναμε
γι' αυτό και δεν έγινε
για να μην πεθάνουμε δεν έγινε
όχι ότι δεν ήθελα να σε αγαπήσω κι άλλο
αν υπήρχε κι άλλο
γιατί ίσως και να πεθάναμε
μα εγώ μόνο εκείνη τη νύχτα θυμάμαι
και κανέναν θάνατο
έμοιαζες τόσο με άγγελο
που ένα ολόλευκο σύννεφο
σε χώριζε από εμένα
σε ένωνε με εμένα
χάνονται οι λέξεις
κι εγώ
ένα χαμόγελο όλο καρφίτσες
να στάξουν επάνω μας
τα θεμέλια του χρόνου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου