Κυκλικό (Τίτος Πατρίκιος)

Άραγε πώς γεννιέται
από ένα τίποτα η επιθυμία;

Πώς η επιθυμία γίνεται έρωτας,
ο έρωτας πώς αλλάζει
σε μακρινή ανάμνηση;

Άραγε πώς μπορεί
η ανάμνηση να σβήνει
μες στο τίποτα;

Άδεια Ζωή (Κώστας Ουράνης)

Την άδεια, την ακίνητη ζωή μου
κοιτάω μ' ένα βλέμμα νυσταγμένο:
- είμαι σα μάταιη βάρδια σ' ένα πλοίο
από καιρό πολύ παροπλισμένο.

Σα βρώμικα νερά και λιμασμένα
με ζώνουν οι συνήθειες κ' οι ρουτίνες
- κι ούτε θυμάμαι πια να είχα ακούσει
να με καλούν στο πέλαγο Σειρήνες...

Ανώφελα - το ξέρω! - κι αν σαλεύουν
κάποτε πόθων, μέσα μου, φτερά:
δε μέλλεται ν' αστράψει στη ζωή μου
κανείς μεγάλος πόνος ή χαρά.

Άβουλος, με τους ίδιους τους ανθρώπους
τις ίδιες άδειες μέρες θε να ζήσω,
μ' ένα σαράκι - πάντα - να με τρώει:
νικήθηκα χωρίς να πολεμήσω...

Γυναίκα -V- (Τίτος Πατρίκιος)

Έφερες πάλι τ'όνειρο.
Άγνωστη θάλασσα, ανεξερεύνητη
θάλασσα δικιά μου
ηφαιστειογενές νησί
στοίχημα με τον θάνατο.
Μην ξέροντας αν θα βουλιάξουμε ξανά
ή αν πιό ψηλά θ'αναδυθούμε.

Παρίσι, Οκτώβρης '70

Εσύ είσαι το μεθύσι μου... (Ναζίμ Χικμέτ)

Εσύ 'σαι το μεθύσι μου
ούτε ξεμέθυσα 
              ούτε μπορώ
                        ούτε θέλω να ξεμεθύσω
το κεφάλι μου βαρύ
                τα γόνατά μου κομματιασμένα
μεσ’ στη λάσπη 
παραπατώντας προχωρώ προς το φως σου π’αναβοσβήνει.

10 Ιούλη 1959