Όταν εσύ δεν θάσουν μαζύ μου
κάθε στέγη θα μούπεφτε τότε μεγάλη.
Μια σταγόνα νερού, ένα φύλλο, μι’ αχτίδα
που κρέμασε ο ήλιος στο ένα μου δάχτυλο,
τί να τα κάμω; Για τόσο μεγάλα
πράγματα μόνος μου δεν είμαι άξιος.
Είναι οι δρόμοι στενοί, δεν χωρώ να περάσω,
τρικλίζω απ’ το βάρος. Έχω ρίξει στον ώμο μου
-αυτό μονάχα- μεταφέρω ένα άσπρο
άνθος στον άνθρωπο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου