ΕΦΥΓΕ (Χρίστος Λάσκαρης)

Έφυγε.
Τό άρωμα της,
πάλεψε μές στήν κάμαρα γιά λίγες μέρες

κι ύστερα έσβησε.

Τήν ίδια τύχη θά 'χουν καί τά μάτια της,

καθώς καί η γλυκιά φωνή της.

Τόσος έρωτας

καί νά καταβροχθίζεται!

ΕΙΚΟΣΙ ΕΡΩΤΙΚΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ - XVIII (Pablo Neruda)

Εδώ σέ αγαπάω.
Στά σκοτεινόχρωμα πεύκα χτενίζει τά μαλλιά του ο άνεμος.

Φωσφορίζει η σελήνη πάνω στ' αλήτικα νερά τής θαλάσσης.

Περνάνε μέρες, μέρες απαράλλαχτες,

αποπέμποντας η μία τήν άλλη.

Τά τούλια τής ομίχλης σκίζονται

σέ φιγούρες λεπτές ορχουμένων.

Ασημόχρυσος γλάρος πετιέται

μέσ' απ' τό δίσκο τού ήλιου πού βασιλεύει.

Εδώ κι εκεί ένα άλμπουρο. Και πάνω, στά ύψη, αστέρια.

Ω εκείνο εκεί τό μαύρο σταυρωτό τουρκέτο τής βαρκούλας!

Κατάμονο.

Πετιέμαι κάπου-κάπου από τό λήθαργο

κι είμαι μούσκεμα ώς τό μεδούλι.

Βουίζει κι αντιβουίζει τό πέλαγος.

Κι εδώ είν' τό λιμάνι.

Εδώ σ' αγαπάω.

Εδώ σ' αγαπάω εγώ!

Δεν πά' νά σέ κρύβει όσο θέλει ο ορίζοντας - ματαιοπονεί!

Εσένα σ' αγαπάω εγώ· επιμένω·

ακόμα καί μέσα στήν ψύχρα τών γύρω πραγμάτων.

Κάθε τόσο φεύγουν τά φιλιά μου

καί πάνε μαζί μέ τά καράβια εκείνα,

τά ποντοπόρα, καί φτάνουν πέρ' απ' τό τέρμα, στά εκείθε.

Κάθουμαι εδώ παρατημένος σάν τίς γέρικες άγκυρες.

Μαραζώνουν οι μώλοι βαρύτερα

μόλις έρχεται νά δέσει εκεί τό βράδυ.

Χαραμίζεται η ζωή μου μέσα στήν πείνα

πού μέ τρώει αδίκως.

Αγαπώ αυτό πού δέν έχω. Είσαι μακριά εσύ, τόσο μακριά.

Ο καημός μου πιάνεται στά χέρια μέ τ' ανελέητα δειλινά.

Έρχεται όμως μετά η νύχτα καί μέ καλοπιάνει μέ τραγούδια.

Και τό φεγγάρι βάνει τό γαϊτανάκι τών ονείρων νά γυρνάει.

Μέ κοιτάν μέ τά μάτια σου από πάνω

τά πιό μεγάλα αστέρια.

Κι εκεί πού, αγάπη μου, σέ αγαπώ,

τά πεύκα μές στόν άνεμο

λαχταράνε νά τραγουδήσουν τ' όνομά σου

μέ τίς πευκοβελόνες τους.

μετάφραση - Γιώργος Κεντρωτής

Ένα παιχνίδι (Τζένη Παυλίδου)

Το μολύβι γράφει το χαρτί
το χαρτί τυλίγει την πέτρα

η πέτρα λιώνει το κεφάλι μου.

Το μυαλό διαμελίζεται

και η σκέψη χύνεται πάνω στο χαρτί.

Θα στραγγίξει μέσα από ξένα φίλτρα

ή θα εξατμιστεί.

Στέρεες θα γνέφουν μόνο οι λέξεις.

ΕΓΩ ΘΑ ΣΟΥ ΜΑΘΩ... - σελ. 29 (γιώργος δομιανός)

κάθε νύχτα
βυθίζω
το πρόσωπο μου

στο μαξιλάρι

και σου ψιθυρίζω

κάθε νύχτα

                ελπίζω

να βυθίζεις

το πρόσωπο σου

στο μαξιλάρι

και να μ' ακούς

ΠΡΟΣΩΠΟ ΒΟΥΒΟ (Αργύρης Χιόνης)

Στήν άκρη τών χειλιών σου
κρέμεται τό φώς·
στά βάθη τών ματιών σου
κατοικεί
η μουσική τού λόγου.
Άν μέ κοιτάξεις
θά 'ναι σάν νά μού μιλάς·
άν μέ φιλήσεις
θά 'ναι σάν νά μέ φωτίζεις.