"Ζήσαμε με τόση ένταση..." (Παύλος Σιδηρόπουλος)

Ζήσαμε με τόση ένταση
την ώρα που αλλάζανε μορφές τα αγάλματα

και μείναμε σ' ένα άδειο μουσείο

τις κρύες νύχτες του χειμώνα.

Προσπαθώντας να ζεστάνουμε την ατμόσφαιρα

προσποιηθήκαμε για λίγο τους θεούς

τον έρωτα μας βορά στις φαντασιώσεις μας πετάξαμε

και καταλήξαμε στο θάλαμο αναμονής

να σκαλίζουμε την υπογραφή μας

πάνω στους ξύλινους πάγκους.

"Κουράστηκα..." (Παύλος Σιδηρόπουλος)

 
Κουράστηκα
κουράστηκα, να σκάβω
να ψάχνω, για να βρω

τ' άλλο μισό κομμάτι

Αυτή τη νύχτα, που οι αστοί

κοιμούνται, στα κρεββάτια

Αυτές τις νύχτες, που οι αστοί

κοιμούνται, μεσ' στους δρόμους

Αυτά τα χρόνια, που οι αστοί

κοιμούνται, στα όνειρα τους

Αυτή, αυτήν εδώ τη νύχτα

της σιωπής

του ύπνου

της μαυρίλας

εγώ θα φύγω.

Στην Κ. (Παύλος Σιδηρόπουλος)

Όταν κάποιο βράδυ θα σε ξυπνήσει απότομη η κραυγή σου
και τρέξεις στη μαμά σου να το πεις
και εκείνη τρομαγμένη μες στο ψυγείο κλείσει τη φωνή σου
θα 'ναι αργά μεσάνυχτα και θα 'χεις κουραστεί

Όταν θα αγαπήσεις το γέλιο σου και την αναπνοή σου
και δεις πως έχεις κάτι να μας πεις
στο πλάι σου ο άνθρωπος που διάλεξες βιτρίνα στη ζωή σου
τριάκοντα αργύρια αντίτιμο σιωπής

Πες μας τι θα γίνει αν κάποτε αγγίξεις το κορμί σου
και το 'βρεις τσακισμένο απ' τις πληγές
και γύρω σου κούκλες χλωμές ανίκανες να ακούσουν τη φωνή σου
και οι αλήθειες σου να σέρνονται στο πάτωμα γυμνές.