Φόβος (Νίκος Παππάς)

Φοβόμαστε τη νύχτα μη μας σκεπάσει με το χρώμα της
φοβόμαστε την αυγή
μην ξημερώσει πιό πικρή, πιό απαρηγόρητη.
Δεν αφίνουν οι άνθρωποι να μπεί λίγος ήλιος
στα δωμάτια που κοιμόμαστε,
δεν αφίνουν οι άνθρωποι να κοιμηθούμε σένα λόφο
ξεσκέπαστοι, φορώντας για ρούχο τον Απρίλιο,
η ειρήνη είναι λευκή
οι άνθρωποι είναι άσπροι, είναι και μαύροι
καθώς οι μακρυνοί τους πρόγονοι
πήραν λίγο περισσότερο ήλιο από τους δικούς μας.
Φοβόμαστε την πολιτεία, μα και τη μοναξιά
φοβόμαστε το χέρι του φίλου μας
τη μουσική που πέφτει σαν φωτιά στην ψυχή μας,
φοβόμαστε τον ψίθυρο,
τον ξένο, τον διπλανό
όλα τα φοβόμαστε, όλα!
Κι' απ' όσα φοβόμαστε ναρθούν
ο θάνατος είναι το πιό ελαφρώτερο...