Η Αμυγδαλιά (Γεώργιος Δροσίνης)

Εκoύνησε την ανθισμένη μυγδαλιά
με τα χεράκια της
κι' εγέμισ' από άνθη η πλάτη, η αγκαλιά
και τα μαλλάκια της.

Αχ! χιονισμένη σαν την είδα την τρελλή
γλυκά τη φίλησα,
της τίναξα τα άνθη απ᾿ την κεφαλή
κι έτσι της μίλησα:

-Τρελλή, να φέρεις στα μαλλιά σου τη χιονιά
τί τόσο βιάζεσαι;
Μόνη της θέ νάρθει η βαρυχειμωνιά
δεν το στοχάζεσαι;

Του κάκου τότε θα θυμάσαι τα παλιά
τα παιγνιδάκια σου,
κοντή γριούλα με τα κάτασπρα μαλλιά
και τα γυαλάκια σου!