Πέμπτη 19 Ιουνίου 2014

melancholia (Charles Bukowski)


the history of melancholia
includes all of us.

me, I writhe in dirty sheets
while staring at blue walls
and nothing.

I have gotten so used to melancholia
that
I greet it like an old
friend.

I will now do 15 minutes of grieving
for the lost redhead,
I tell the gods.

I do it and feel quite bad
quite sad,
then I rise
CLEANSED
even though nothing is
solved.

that’s what I get for kicking
religion in the ass.

I should have kicked the redhead
in the ass
where her brains and her bread and
butter are
at …

but, no, I’ve felt sad
about everything:
the lost redhead was just another
smash in a lifelong
loss …

I listen to drums on the radio now
and grin.

there is something wrong with me
besides
melancholia.

Κυριακή 1 Ιουνίου 2014

Κοιτάς Μακριά (Υπόγεια Ρεύματα)


Κοιτάς μακριά μα δε μου λες τι βλέπεις
μιλάς σωστά μα δε μου λες τι ξέρεις
έτσι κι εγώ δε θα σου πω ποτέ μου
πως πάντα θα σε αγαπώ

Κι αναζητώ στα λυπηρά τραγούδια
μα δεν μπορώ να βρω άλλα καινούρια
τι ήταν και αυτό το ξαφνικό Θεέ μου
πήρα μονόδρομο ακριβό

Και κάνω ευχές σαν πέφτουνε τα αστέρια
μα εσύ δεν θες να ’ρθείς τα καλοκαίρια
σβήσε κι αυτό το όνειρο χαμένο
κουράστηκα να νοσταλγώ