λόγια που χαράξαμε στα θρανία και μουτζουρώσαμε στα μυαλά μας. σπόροι που πέσανε μέσα μας και φυτρώσανε τραγούδια με ρίζες γερές (χαρισμένα σε όσους ανοίξαν λίγο την καρδιά τους)...
Nature's first green is gold, Her hardest hue to hold. Her early leaf's a flower; But only so an hour. Then leaf subsides to leaf. So Eden sank to grief, So dawn goes down to day. Nothing gold can stay.